Τέχνη χωρίς χορηγό: Οι ομιλούντες δρόμοι των Εξαρχείων

Blitz The Embassador!

Μη με ρωτήσετε ποτέ ξανά για την ειρήνη

Calorglocal

Δείτε την αρχική δημοσίευση

Μη με ρωτήσετε ποτέ ξανά για την ειρήνη

Mια συγκλονιστική μαρτυρία από την Παλαιστίνη που βρήκα στον Παραλληλογράφο

Η Asma al-Ghul είναι μια μια Παλαιστίνια δημοσιογράφος, φεμινίστρια και ακτιβίστρια των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. (Δείτε εδώ και εδώ). Για τη δράση της έχει στοχοποιηθεί στο παρελθόν από τη Χαμάς. (Δείτε εδώ, εδώ και εδώ) και έχει τιμηθεί από τη Human Rights Watch και το International Women’s Media Foundation. Το τελευταίο διάστημα είναι αρθρογράφος στο Al-Monitor’s Palestine Pulse από το στρατόπεδο προσφύγων της Ράφα. Tην προηγούμενη βδομάδα, ένας αεροπορικός βομβαρδισμός σκότωσε εννέα μέλη της οικογένειας της. Η Asma έγραψε το παρακάτω άρθρο. (Μετάφραση Back Door Man)

Μη με ρωτήσετε ποτέ ξανά για την ειρήνη.

Δάκρυα κυλούσαν μέχρι που τα μάτια μου στέρεψαν, όταν έλαβα ένα τηλεφώνημα στις 3 Αυγούστου, που με ενημέρωνε ότι η οικογένειά μου είχε γίνει στόχος δύο πυραύλων από F-16 στην πόλη της Ράφα. Αυτή ήταν η μοίρα της οικογένειάς μας σε έναν πόλεμο που συνεχίζεται, με κάθε οικογένεια στη Λωρίδα της Γάζας να εισπράττει το μερίδιό της από θλίψη και πόνο.
Ο αδελφός του πατέρα μου, Ισμαήλ al-Ghoul, 60, δεν ήταν μέλος της Χαμάς. Η σύζυγός του, Khadra, 62, δεν ήταν μαχητής της Χαμάς. Οι γιοι τους, Wael, 35, και Mohammed, 32, δεν ήταν πολεμιστές της Χαμάς. Οι κόρες τους, Hanadi, 28, και Asmaa, 22, δεν ήταν εργάτριες για τη Χαμάς, το ίδιο και τα παιδιά του ξαδέλφου μου Wael, Ισμαήλ, 11, Malak, 5, και το μωρό Μουσταφά, μόλις 24 ημερών, δεν ήταν μέλη της Ισλαμικής Τζιχάντ, του Λαϊκού Μετώπου για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και της Φατάχ. Ωστόσο, όλοι πέθαναν στο ισραηλινό βομβαρδισμό που είχε ως στόχο το σπίτι τους στις 6:20 το πρωί της Κυριακής.
Το σπίτι τους βρισκόταν στη Yibna, γειτονιά του στρατόπεδου προσφύγων της Ράφα. Ήταν ένα μονώροφο με μια στέγη φτιαγμένη από λεπτό αμίαντο που δεν χρειαζόταν δύο πυραύλους F-16 για να καταστραφεί. Θα μπορούσε κάποιος παρακαλώ να ενημερώσει το Ισραήλ ότι τα σπίτια στα στρατόπεδα προσφύγων μπορούν να καταστραφούν, και οι ένοικοι τους να σκοτωθούν, με μια μικρή μόνο βόμβα και ότι δεν χρειάζεται να ξοδεύουν δισεκατομμύρια για να τους στείλουν στη λήθη;
Αν είναι η Χαμάς που μισείτε, επιτρέψτε μου να σας πω ότι οι άνθρωποι που σκοτώνετε δεν έχουν να κάνουν με τη Χαμάς. Πρόκειται για γυναίκες, παιδιά, άνδρες και ηλικιωμένους πολίτες των οποίων το μόνο μέλημα ήταν να τελειώσει ο πόλεμος, έτσι ώστε να μπορούν να επιστρέψουν στις ζωές τους και την καθημερινή ρουτίνα. Αλλά επιτρέψτε μου να σας διαβεβαιώσω ότι έχετε δημιουργήσει πλέον χιλιάδες – όχι, εκατομμύρια – πιστούς της Χαμάς, διότι όλοι έχουμε γίνει Χαμάς αν η Χαμάς για σας είναι οι γυναίκες, τα παιδιά και οι αθώες οικογένειες. Αν η Χαμάς στα μάτια σας είναι απλοί πολίτες και οικογένειες, τότε ναι, είμαι Χαμάς, είναι Χαμάς και είμαστε όλοι Χαμάς.
Καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου, νομίζαμε ότι τα χειρότερα πέρασαν, ότι αυτή ήταν η καθοριστική στιγμή, ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν, ότι θα σταματήσει εδώ. Ωστόσο, την πραγματική στιγμή του πόνου, του ύψιστου φόβου, πάντα ακολουθούσε κάτι ακόμη χειρότερο.
Τώρα κατάλαβα γιατί οι φωτογραφίες από πτώματα ήταν τόσο σημαντικές, όχι μόνο για τη διεθνή κοινή γνώμη, αλλά και για εμάς, τις οικογένειες, στην αναζήτηση μιας ευκαιρίας να αποχαιρετήσουμε τους αγαπημένους μας, που τόσο ύπουλα σκότωσαν. Τι έκαναν αυτές τις τελευταίες στιγμές; Πως μοιάζουν μετά τον θάνατό τους;
Ανακάλυψα τις φωτογραφίες των νεκρών συγγενών μου σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης. Τα σώματα των παιδιών του ξαδέλφου μου ήταν αποθηκευμένα σε έναν ψυγείο παγωτού. Το Νοσοκομείο Yousef Abu al-Najjar της Ράφα έκλεισε μετά το βομβαρδισμό του από ισραηλινά τανκ, και το νοσοκομείο Kuwaiti που επισκεφτήκαμε μόλις μια μέρα νωρίτερα είχε γίνει αγνώριστο, όπου αυτός ο καταψύκτης ήταν η μοναδική διαθέσιμη επιλογή.
Ο Διευθυντής του Al-Najjar, Abdullah Shehadeh, είπε στο Al-Monitor, “Αποφασίσαμε να μετακινήσουμε τους ασθενείς όταν βόμβες έπληξαν την κεντρική πύλη. Μερικοί ασθενείς, από φόβο, έτρεξαν έξω, παρά τη σοβαρότητα της κατάστασης. Τώρα δουλευουμε έξω από αυτό το φτωχά εξοπλισμένο νοσοκομείο.”
Το Μαιευτήριο Emirati της Ερυθράς Ημισελήνου, δυτικά της Ράφα, έχει μετατραπεί σε ένα μεγάλο κοντέινερ πτωμάτων, με καταψύκτες φρούτων και λαχανικών να γεμίζουν με δεκάδες πτώματα.
Είδα πτώματα στο πάτωμα, μερικά με ετικέτες στο στήθος τους, ενώ άλλα παρέμεναν άγνωστα. Κρατούσαμε τη μύτη μας, γιατί η δυσοσμία ήταν αφόρητη, καθώς οι μύγες γεμίζαν τον αέρα.
Ο Ibrahim Hamad, 27, έβγαλε το σάβανο-τυλιγμένο σώμα του πεντάχρονου γιού του από έναν καταψύκτη λαχανικών. Πνίγοντας τα δάκρυα του, είπε στο Al-Monitor, “Σκοτώθηκε από πυραυλική επίθεση με drone. Η σορός του είναι εδώ από χθες. Η επικίνδυνη κατάσταση με εμπόδισε να έρθω να τον πάρω νωρίτερα.”
Ευχαριστώ τον Θεό που οι συγγενείς μου θάφτηκαν γρήγορα, και ότι τα ξαδέρφια μου Μουσταφά, Μαλάκ και Ισμαήλ δεν έμειναν καιρό στην κατάψυξη, και δεν πάγωσαν τα κορμάκια τους, και οι ψυχές τους τώρα αναπαύονται εν ειρήνη, αφήνοντάς μας με τη σιωπή του θανάτου και σώματα για πάντα παγιδευμένα στις στάσεις που ξεψύχησαν.
Την πέμπτη μέρα του πολέμου, όταν πήγα να γράψω την έκθεσή μου για τη Ράφα για τον βομβαρδισμό της οικογένειας Ghannam, σταμάτησα για να επισκεφτώ το σπίτι του ξαδέλφου μου. Είδα τους συγγενείς μου και τραβήξαμε φωτογραφίες μαζί. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η γυναίκα του ξάδελφου μου Wael είχε γεννήσει δίδυμα, τον Μουσταφά και τον Ιμπραήμ, τα οποία ήταν σαν δύο μικροί άγγελοι, προάγγελοι ελπίδας και χαράς.
Πώς θα μπορούσα να ξέρω ότι αυτή θα είναι η τελευταία μας συνάντηση; Μακάρι να είχα μείνει περισσότερο και να τους είχα μιλήσει λίγο πιο πολύ. Η Hanadi, η Asmaa, ο θείος μου και η σύζυγός του, γέλασαν αστειευόμενοι για το παιχνίδι της μοίρας που μας έφερε σε επαφή στη μέση ενός πολέμου, μια στιγμή που οι ισραηλινές δυνάμεις κατοχής δεν είχαν ακόμη αρχίσει την τέλεση ανεξέλεγκτων εγκλημάτων πολέμου εναντίον της Ράφα.
Οι καταλήξεις είναι τόσο παράξενες, καθώς ζωντανές στιγμές ξαφνικά απωθούνται στο παρελθόν. Δεν θα τους ξαναδούμε ποτέ και οι φωτογραφίες που πήρα από τα δίδυμα είναι πλέον τόσο πολύτιμες, καθώς ένας από αυτούς, ο Mustafa, σκοτώθηκε, ενώ ο άλλος, ο Ιμπραήμ, επέζησε.
Αναρωτιέμαι πώς μπόρεσαν να τους ξεχωρίσουν, εφόσον έμοιαζαν τόσο πολύ. Ποιος τους αναγνώρισε αφού ο πατέρας τους πέθανε και η μητέρα τους ήταν τραυματισμένη στην εντατική; Ποιος ήταν ο Μουσταφά και ποιός ήταν ο Ιμπραήμ; Ήταν σαν να είχαν ενωθεί μετά το θάνατο ενός από τους δύο.
Στις φωτογραφίες που τραβήχτηκαν μετά το θάνατό τους, η οικογένειά μου φαινόταν τόσο ειρηνική, με τα μάτια τους κλειστά σαν να κοιμούνται. Κανένας τους δεν είχε παραμορφωθεί ή καεί, σε αντίθεση με τις εκατοντάδες των νεκρών παιδιών και αμάχων που τα made in USA όπλα σκότωσαν πριν απ’ αυτούς. Αναρωτηθήκαμε αν πέθαναν με πόνο. Τι συνέβη όταν ο πύραυλος, που μετέφερε τόνους εκρηκτικών υλών, χτύπησε το ταπεινό σπίτι τους και εξερράγη, δημιουργώντας τόσο έντονη πίεση αέρα ώστε τα εσωτερικά όργανά τους έσκασαν; Η ταλαιπωρία τους ίσως ήταν μικρότερη από το γεγονός ότι κοιμόντουσαν.
Δεν τους είδα όταν πήγα στη Ράφα στις 2 Αυγούστου. Έγραψα για το θάνατο της οικογένειας Ayad Abu Taha, από πολεμικά αεροσκάφη, και είδα το πτώμα του ενός έτους Rizk Abu Taha, όταν έφτασε στο Νοσοκομείο Kuwaiti.
Τον παρατήρησα. Έμοιαζε ζωντανός. Θα μπορούσε κανείς να δει ότι έπαιζε όταν πέθανε, ντυμένος στο ροζ παντελόνι του. Πώς θα μπορούσε να έχει τέτοια ηρεμία; Τα πτώματα των θυμάτων πολέμου είναι πολύ διαφορετικά από το πως φαίνονται στην τηλεόραση. Είναι τόσο πραγματικά, τόσο σημαντικά, ξαφνικά εκεί μπροστά μας, χωρίς εισαγωγές στα δελτία ειδήσεων, μουσική ή συνθήματα.
Πτώματα κείτονται παντού, και είναι σαν όλα στη ζωή να μας είχαν προετοιμάσει για αυτή τη στιγμή. Ξαφνικά, οι νεκροί άφησαν τις προσωπικές τους ζωές πίσω: κινητά τηλέφωνα, σπίτια, ρούχα, αρώματα και τις καθημερινές τους ασχολίες. Το πιο σημαντικό, άφησαν πίσω τον φόβο του πολέμου.
Οι αποστάσεις στη μικρή Λωρίδα της Γάζας έχουν μεγαλώσει, οι αποστάσεις και ο χρόνος διαστέλλονται ως αποτέλεσμα του φόβου και του θανάτου, που συρρικνώνουν το προσδόκιμο ζωής του πληθυσμού. Στάθηκε αδύνατον να σμίξουμε ως οικογένεια για τις κηδείες. Ο θείος μου, ο Ahmad al- Ghoul, μου είπε αργότερα στο τηλέφωνο, “Λόγω του κινδύνου, ο αποχαιρετισμός μας κράτησε μόλις μερικά δευτερόλεπτα. Τα μάτια του Malak ήταν ανοιχτά, σαν να ρωτούσε, “τι κακό είχα διαπράξει;” “
Γεννήθηκα το 1982, στο ίδιο σπίτι στον προσφυγικό καταυλισμό της Ράφα, όπου το μεγάλο νοικοκυριό της οικογένειας μας επεκτάθηκε. Μεγάλωσα εκεί και κάθε τι άλλο μεγάλωσε μαζί μας: Η πρώτη Ιντιφάντα, η αντίσταση, το κοντινό σχολείο μου που πήγαινα κάθε μέρα. Εκεί είδα για πρώτη φορά βιβλιοθήκη. Εκεί θυμάμαι τον παππού μου να αποκοιμιέται καθώς άκουγε το BBC. Και εκεί, είδα για πρώτη φορά στη ζωή μου Ισραηλινό στρατιώτη, να χτυπά τον παππού μου για να τον αναγκάσει να διαγράψει τα εθνικιστικά συνθήματα που κοσμούσαν τους τοίχους του στρατοπέδου προσφύγων.
Τώρα, το σπίτι και οι μελλοντικές αναμνήσεις του έχουν πεταχτεί στα σκουπίδια, τα παιδιά του σε πρόωρους τάφους. Σπίτια και αναμνήσεις βομβαρδίστηκαν στην αφάνεια, οι ένοικοι τους άστεγοι και χαμένοι, ακριβώς όπως ήταν πάντα τα στρατόπεδά τους. Μη με ρωτήσετε ποτέ ξανά για την ειρήνη.

We don’t like samba!

http://www.veoh.com/watch/v75042238TDf7XEN5

I’m Alive: Ενα τραγούδι για τη Γη

Ο Caetano Veloso, ο Emicida, ο Lenine, ο Criolo, ο Angelo «Pretinho» da Silva, ο Rogê, η Sistah MC, ο Tom Veloso, ο José Vitor Ibarra Ramos, η Julia Mestre, ο Jorge Drexler και ο Andres Levin, μερικοί από τους πιο δημιουργικούς μουσικούς και σκηνοθέτες της Βραζιλίας ένωσαν της δυνάμεις τους για τη δημιουργία του «I’m Alive». Στόχος, η ευαισθητοποίηση των πολιτών του κόσμου όχι μόνο για την σωτηρία των τροπικών δασών της Βραζιλίας αλλά και για την εγκαθίδρυση μιας διαφορετικής αντίληψης σεβασμού στη σχέση μας με τη Φύση. Την αφορμή έδωσε η Παγκόσμια Ημέρα της Γης (22 Απριλίου) και το φιλμ γυρίστηκε στο Floresta da Tijuca, μερος του Εθνικού Πάρκου της Tijuca στο Rio de Janeiro.
ΔΕΣ …………………………………………………………… http://goo.gl/Ygm2WY

Free The Jazz!!!

Τί είναι επιτέλους η Jazz; Ενα ντοκυμαντέρ διάρκειας 72 λεπτών από την Ουγγαρία θέτει το ερώτημα. Σκηνοθέτης είναι ο Czabán György, την έρευνα έχει κάνει ο Végső Zoltán. Απαντούν μουσικοί όπως ο Peter Brötzmann, ο Ken Vandermark, ο Mats Gustafsson, ο Joe McPhee, ο Matthew Shipp, ο Courtney Pine, ο Paal Nilssen Love, οι Soil & Pimp Sessions, ο Conrad Bauer, ο Trevor Watts…

Jimi Hendrix: Η τελευταία συνέντευξη

Μια εβδομάδα πριν το θάνατό του στα 27 του χρόνια, ο Jimi Hendrix έδωσε -στις 11 Σεπτεμβρίου του 1969- την τελευταία του συνέντευξη στον δημοσιογράφο Keith Altham.
Tο animation στο video είναι του Patrick Smith. Το πλήρες ηχητικό της συνέντευξης υπάρχει στο RocksBackPages.com

«Somebody Blew Up America» από τον Amiri Baraka

Με αφορμή την αναγγελία του θανάτου -την Πέμπτη, 9/1/2013- του σπουδαίου αφροαμερικανού ακτιβιστή ποιητή και συγγραφέα Amiri Baraka (γνωστού και ως LeRoi Jones), ανεβάζω εδώ το ποίημά του Somebody Blew Up America όπως παρουσιάσυηκε από τον ποιητή με τη συνοδεία του σαξοφωνίστα Rob Brown στις 21 Φεβρουαρίου 2009 στο «Sanctuary for Independent Media» που έγινε στο Troy της Νέας Υόρκης.
Ο Amiri Baraka εμπνεύστηκε το «Somebody Blew Up America» από τη φονική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης στις 11/9/2001. Οταν =πέντε μήνες αργότερα- πρωτοπαρουσίασε το ποίημά του, προκάλεσε την οργή των εβραϊκών οργανώσεων στις ΗΠΑ που τον κατηγόρησαν για «αντισημιστισμό»… Διαβάστε τους στίχους και βγάλτε συμπέρασμα:

They say its some terrorist,
some barbaric
A Rab,
in Afghanistan
It wasn’t our American terrorists
It wasn’t the Klan or the Skin heads
Or the them that blows up nigger
Churches, or reincarnates us on Death Row
It wasn’t Trent Lott
Or David Duke or Giuliani
Or Schundler, Helms retiring
It wasn’t
The gonorrhea in costume
The white sheet diseases
That have murdered black people
Terrorized reason and sanity
Most of humanity, as they pleases
They say (who say?)
Who do the saying
Who is them paying
Who tell the lies
Who in disguise
Who had the slaves
Who got the bux out the Bucks
Who got fat from plantations
Who genocided Indians
Tried to waste the Black nation
Who live on Wall Street
The first plantation
Who cut your nuts off
Who rape your ma
Who lynched your pa
Who got the tar, who got the feathers
Who had the match, who set the fires
Who killed and hired
Who say they God & still be the Devil
Who the biggest only
Who the most goodest
Who do Jesus resemble
Who created everything
Who the smartest
Who the greatest
Who the richest
Who say you ugly and they the goodlookingest
Who define art
Who define science
Who made the bombs
Who made the guns
Who bought the slaves, who sold them
Who called you them names
Who say Dahmer wasn’t insane

Who? Who? Who?

Who stole Puerto Rico
Who stole the Indies, the Philipines, Manhattan
Australia & The Hebrides
Who forced opium on the Chinese
Who own them buildings
Who got the money
Who think you funny
Who locked you up
Who own the papers
Who owned the slave ship
Who run the army
Who the fake president
Who the ruler
Who the banker

Who? Who? Who?

Who own the mine
Who twist your mind
Who got bread
Who need peace
Who you think need war
Who own the oil
Who do no toil
Who own the soil
Who is not a nigger
Who is so great ain’t nobody bigger
Who own this city
Who own the air
Who own the water
Who own your crib
Who rob and steal and cheat and murder
and make lies the truth
Who call you uncouth
Who live in the biggest house
Who do the biggest crime
Who go on vacation anytime
Who killed the most niggers
Who killed the most Jews
Who killed the most Italians
Who killed the most Irish
Who killed the most Africans
Who killed the most Japanese
Who killed the most Latinos

Who? Who? Who?

Who own the ocean
Who own the airplanes
Who own the malls
Who own television
Who own radio
Who own what ain’t even known to be owned
Who own the owners that ain’t the real owners
Who own the suburbs
Who suck the cities
Who make the laws
Who made Bush president
Who believe the confederate flag need to be flying
Who talk about democracy and be lying
Who the Beast in Revelations
Who 666
Who know who decide
Jesus get crucified
Who the Devil on the real side
Who got rich from Armenian genocide
Who the biggest terrorist
Who change the bible
Who killed the most people
Who do the most evil
Who don’t worry about survival
Who have the colonies
Who stole the most land
Who rule the world
Who say they good but only do evil
Who the biggest executioner

Who? Who? Who?

Who own the oil
Who want more oil
Who told you what you think that later you find out a lie

Who? Who? Who?

Who found Bin Laden, maybe they Satan
Who pay the CIA,
Who knew the bomb was gonna blow
Who know why the terrorists
Learned to fly in Florida, San Diego
Who know why Five Israelis was filming the explosion
And cracking they sides at the notion
Who need fossil fuel when the sun ain’t goin’ nowhere
Who make the credit cards
Who get the biggest tax cut
Who walked out of the Conference
Against Racism
Who killed Malcolm, Kennedy & his Brother
Who killed Dr King, Who would want such a thing?
Are they linked to the murder of Lincoln?
Who invaded Grenada
Who made money from apartheid
Who keep the Irish a colony
Who overthrow Chile and Nicaragua later
Who killed David Sibeko, Chris Hani,
the same ones who killed Biko, Cabral,
Neruda, Allende, Che Guevara, Sandino,
Who killed Kabila, the ones who wasted Lumumba, Mondlane,
Betty Shabazz, Die, Princess Di, Ralph Featherstone,
Little Bobby
Who locked up Mandela, Dhoruba, Geronimo,
Assata, Mumia, Garvey, Dashiell Hammett, Alphaeus Hutton
Who killed Huey Newton, Fred Hampton,
Medgar Evers, Mikey Smith, Walter Rodney,
Was it the ones who tried to poison Fidel
Who tried to keep the Vietnamese Oppressed
Who put a price on Lenin’s head
Who put the Jews in ovens,
and who helped them do it
Who said «America First»
and ok’d the yellow stars
Who killed Rosa Luxembourg, Liebneckt
Who murdered the Rosenbergs
And all the good people iced,
tortured, assassinated, vanished
Who got rich from Algeria, Libya, Haiti,
Iran, Iraq, Saudi, Kuwait, Lebanon,
Syria, Egypt, Jordan, Palestine,
Who cut off peoples hands in the Congo
Who invented Aids
Who put the germs
In the Indians’ blankets
Who thought up «The Trail of Tears»
Who blew up the Maine
& started the Spanish American War
Who got Sharon back in Power
Who backed Batista, Hitler, Bilbo,
Chiang kai Chek
Who decided Affirmative Action had to go
Reconstruction, The New Deal,
The New Frontier, The Great Society,
Who do Tom Ass Clarence Work for
Who doo doo come out the Colon’s mouth
Who know what kind of Skeeza is a Condoleeza
Who pay Connelly to be a wooden negro
Who give Genius Awards to Homo Locus
Subsidere
Who overthrew Nkrumah, Bishop,
Who poison Robeson,
who try to put DuBois in Jail
Who frame Rap Jamil al Amin, Who frame the Rosenbergs,
Garvey,
The Scottsboro Boys,
The Hollywood Ten
Who set the Reichstag Fire
Who knew the World Trade Center was gonna get bombed
Who told 4000 Israeli workers at the Twin Towers
To stay home that day
Why did Sharon stay away?

Who? Who? Who?

Explosion of Owl the newspaper say
The devil face cd be seen
Who make money from war
Who make dough from fear and lies
Who want the world like it is
Who want the world to be ruled by imperialism and national
oppression and terror violence, and hunger and poverty.
Who is the ruler of Hell?
Who is the most powerful
Who you know ever
Seen God?
But everybody seen
The Devil
Like an Owl exploding
In your life in your brain in your self
Like an Owl who know the devil
All night, all day if you listen, Like an Owl
Exploding in fire. We hear the questions rise
In terrible flame like the whistle of a crazy dog
Like the acid vomit of the fire of Hell

Who and Who and WHO who who?

Whoooo and Whoooooooooooooooooooo?

Ενα rap για τον Killah P

«Το μίσος»: Ελληνογαλλική συνεργασία για ένα κομμάτι αφιερωμένο στη μνήμη του Παύλου Φύσσα. Συμμετέχουν οι Diapo, Rudako και TLBM.

«Oι μολότοφ σα χελιδόνια ανακοινώνουν την άνοιξη 
στις δυνάμεις καταστολής.
Με θόρυβο ίδιο με αυτόν της ρουκέτας στην Αμερικάνικη πρεσβεία.
Το μίσος φέρνει μίσος.
Η εκεχειρία τον πόλεμο.
Ο πόνος φέρνει πόνο.
Δεν θα υπάρχει όπισθεν.
Σε σένα Παύλο, η δύναμη των λέξεων,
το τραγούδι των νεκρών…
Τι! Κι άλλος θάνατος…οο..Σκατά…!
Το δίλημμα είναι σαφές, ή πόλεμος ή κόλαση,
κόντρα στα χέρια μας, το σιδηρούν χέρι του νόμου, οι αστυνόμοι
έχουν σκυλιά που όταν μυρίζουν το θάρρος, ορμάν σα τρελά…
Είν’ η ίδια ιστορία, η ιστορία επαναλαμβάνεται,
το αίμα στο πεζοδρόμιο είναι φρέσκο, αλλά αδελφέ μου μην ανησυχείς,
γιατί το χέλι βρωμά απ΄τα αυγά κι απ’το κεφάλι,
και σαν μπούμερανγκ, ένα Στάλινγκραντ δημιουργείται στο 2013…

1o Refrain:
(Diapo & Rudako)
H Ευρώπη γεμάτη μπάτσους, σε κάθε γωνιά 100,
ατιμώρητοι σκοτώνουν για την τάξη…
(Mague & Therj)
Κάθε γωνιά και τόσοι μπάτσοι για την τάξη,
τρομοκρατούν και δεν τους νοιάζει.

Τουλούζη, Παρίσι, Αθήνα, Θεσσαλονίκη…
Με λόγια δεν θα σταματήσεις το μίσος και το φασισμό.
Δεν έχουν πολλή σημασία οι εποχές και το μέγεθος του πόνου,
όταν στον ορίζοντα φαίνονται μόνο κηδείες…
Υπό την καταπίεση, τα αδέλφια μου πεθαίνουν στη φυλακή.
Υπό τη δικιά μας πίεση, τα κάγκελα θα σπάσουν.
Φίλε μου, είναι συναγερμός!
Απόψε, ο εχθρός θα γνωρίσει την τιμή του αίματος και των δακρύων.
(Mague)
Δεν είναι οι σπατάλες, το lifestyle, η πολιτική κουφάλες,
μάγκα, out of time,
δεν βλέπουμε την τύφλα μας, για να ξυπνήσουν κάποιοι,
χάσαμε άνθρωπο από δίπλα μας, δεν είναι μόνο ο φασισμός 
η απειλή, μα και αυτός που τον χρησιμοποιεί,
κι ευθύνη βαραίνει τον καθένα,
όχι δε γνώριζα, έχε τα αρχίδια και πες 
απλά το αγνόησα…
3o Verse
(Mague)
Όχι δεν δέχομαι τη θεωρία των δύο άκρων,
τον πατέρα των πάντων, το μεταφυσικό,
και είν’ αφύσικο να ψάχνει κάποιος αίμα αγνό,
ένα πολιτικό βαμπίρ, στο πυρ, στο πυρ το εξώτερο,
και δεν ξέρω τί είναι χειρότερο, η κατάντια μιας κοινωνίας,
ότι όλοι είναι φοβισμένοι μπρος της αδικίας,
ό,τι μας χωρίζει, δεν μας ορίζει, όλοι μαζί….