O Frank Zappa (21 Δεκεμβρίου 1940 – 4 Δεκεμβρίου 1993) θα γιόρταζε σήμερα τα 73α του γενέθλια. Εδώ με τους Mothers Of Invention από το Freak Out, τον παρθενικό τους δίσκο που κυκλοφορησε το1965.
Το υλικό του βίντεο είναι από τις ταραχές που ξέσπασαν στο Λος Αντζελες τόσο το 1965 όσο και το 1992.
Οι στίχοι:
Well I’m about to get sick From watchin’ my TV Been checkin’ out the news Until my eyeballs fail to see I mean to say that every day Is just another rotten mess And when it’s gonna change, my friend Is anybody’s guess
So I’m watchin’ and I’m waitin’ Hopin’ for the best Even think I’ll go to prayin’ Every time I hear ’em sayin’ That there’s no way to delay That trouble comin’ every day No way to delay That trouble comin’ every day
Wednesday I watched the riot . . . Seen the cops out on the street Watched ’em throwin’ rocks and stuff And chokin’ in the heat Listened to reports About the whisky passin’ ’round Seen the smoke and fire And the market burnin’ down Watched while everybody On his street would take a turn To stomp and smash and bash and crash And slash and bust and burn
And I’m watchin’ and I’m waitin’ Hopin’ for the best Even think I’ll go to prayin’ Every time I hear ’em sayin’ That there’s no way to delay That trouble comin’ every day No way to delay That trouble comin’ every day
Well, you can cool it, You can heat it . . . ‘Cause, baby, I don’t need it . . . Take your TV tube and eat it ‘N all that phony stuff on sports ‘N all the unconfirmed reports You know I watched that rotten box Until my head begin to hurt From checkin’ out the way The newsman say they get the dirt Before the guys on channel so-and-so
And further they assert That any show they’ll interrupt To bring you news if it comes up They say that if the place blows up They will be the first to tell, Because the boys they got downtown Are workin’ hard and doin’ swell, And if anybody gets the news Before it hits the street, They say that no one blabs it faster Their coverage can’t be beat
And if another woman driver Gets machine-gunned from her seat They’ll send some joker with a brownie And you’ll see it all complete
So I’m watchin’ and I’m waitin’ Hopin’ for the best Even think I’ll go to prayin’ Every time I hear ’em sayin’ That there’s no way to delay That trouble comin’ every day No way to delay That trouble comin’ every day
Hey, you know something people? I’m not black But there’s a whole lots a times I wish I could say I’m not white
Well, I seen the fires burnin’ And the local people turnin’ On the merchants and the shops Who used to sell their brooms and mops And every other household item Watched the mob just turn and bite ’em And they say it served ’em right Because a few of them are white, And it’s the same across the nation Black and white discrimination Yellin’ «You can’t understand me!» ‘N all that other jazz they hand me In the papers and TV and All that mass stupidity That seems to grow more every day Each time you hear some nitwit say He wants to go and do you in Because the color of your skin Just don’t appeal to him (No matter if it’s black or white) Because he’s out for blood tonight
You know we got to sit around at home And watch this thing begin But I bet there won’t be many live To see it really end ‘Cause the fire in the street Ain’t like the fire in the heart And in the eyes of all these people Don’t you know that this could start On any street in any town In any state if any clown Decides that now’s the time to fight For some ideal he thinks is right And if a million more agree There ain’t no Great Society As it applies to you and me Our country isn’t free And the law refuses to see If all that you can ever be Is just a lousy janitor Unless your uncle owns a store You know that five in every four Just won’t amount to nothin’ more Gonna watch the rats go across the floor And make up songs about being poor
Την ώρα που εκατοντάδες χιλιάδων Αιγυπτίων πολιτών διαδηλώνουν με επίκεντρο τις πλατείες του Καϊρου και της Αλεξάνδρειας ζητώντας την παραίτηση του προέδρου Μόρσι που ένα χρόνο νωρίτερα είχε διαδεχθεί στην εξουσία το καθεστώς Μουμπάρακ, μια χορωδία από εννέα τραγουδιστές και τραγουδίστριες, μέλη του συγκροτήματος των Zajel, σπουδαστές στην πλειοψηφία τους του Κονσερβατορίου Μουσικών Σπουδών του Καϊρου στο Zamalek και μέλη της Οπερας του Καϊρου, ηχογράφησαν το τραγούδι «Motamaredeen» («Επαναστάτες») για να υποστηρίξουν το αντικυβερνητικό κίνημα Tamarod που αυτές τις μέρες συγκλονίζει την Αίγυπτο.
«Καμιά τέτοια λέξη δε λέχθηκε ποτέ σ’αυτούς τους τόπους, επιεδή ποτέ τέτοια συναισθήματα δεν τα ‘νιωσε κανείς σ’ αυτούς τους τόπους»
«Γνώρισα τον Durukan Dudu διαδικτυακά, όταν με φίλους προσπαθούσαμε να οργανώσουμε ένα forum νεολαίας με άξονα τον ποταμό Έβρο, για τη δημοκρατία και το περιβάλλον. Το σχέδιό μας δεν προχώρησε, αλλά έμεινα να παρακολουθώ τις δράσεις του. Να τον θαυμάζω, μορφωμένο, περιβαλλοντιστή, ουσιαστικό ακτιβιστή, για την τόλμη και τον λόγο του, για τη δύναμή του μέσα από τις πράξεις. για την ίδια τη δύναμη των πράξεών του.
Και την πιο δυνατή από όλες την έκανε χθες. Δίνοντας μια μαρτυρία θεωρητική, πρακτική αλλά κυρίως γεμάτη συναίσθημα και ελπίδα από την πλατεία Ταξίμ. Ίσως φανούν μεγαλόστομα όσα γράφει, όμως ξέρω ότι αυτό το μεγαλείο το ζει και το πιστεύει.
Όταν του ζήτησα την άδειά του να μεταφράσω το κείμενό του, μου απαντά «Ναι! Εμπνεόμαστε από την Ελλάδα, όλοι εδώ λένε: γινόμαστε πλεον δυνατοί νέοι, όπως στην Ελλάδα», είστε λοιπόν το μοντέλο μας».
-Hell no, pal! Μη γίνετε σαν κι εμάς.
Το κείμενό του:
«Πλατεία Ταξίμ, 2 Ιουνίου 2013»
Ενημέρωση από την Gezi Commune.
Ούτε ο πιο ταλαντούχος συγγραφέας του κόσμου, ακόμη και με κούπες καφέ και σωρούς πακέτων από τσιγάρα, δεν θα μπορούσε να είναι αρκετά καλός ώστε να περιγράψει αυτό που συμβαίνει εδώ, πώς θα μπορούσα εγώ;
Απίστευτο.
Δεν είμαι σίγουρος ούτε για το πώς να σας πω την ιστορία, πώς να κάνω μια περίληψη.
Πολύ σύντομα: Ξεκίνησε ως διαμαρτυρίες, μετά έγινε κίνημα αντίστασης, έπειτα η αντίσταση διαδόθηκε σε πολλές πόλεις της Τουρκίας, και μετά, η ρίζα όλου αυτού, το Gezi Park στην Ταξίμ, έγινε η «Gezi Commune ’13».
Μια πραγματική κομμούνα. Αναρχική ουτοπία – χωρίς κράτος, χωρίς οργάνωση, χωρίς βία, μόο ελευθερία, μόνο αλληλεγγύη και άνθρωποι που παρίνουν πρωτοβουλίες.
Μέχρι τώρα, το μεσημέρι της 2ας Ιουνίου, όλοι οι δρόμοι που οδηγούν στην Ταξίμ έχουν αποκλειστεί με περισσότερα από 20 οδοφράγματα (αρκετά ισχυρά ώστε να συγκρατήσουν τα τεθωρακισμένα της αστυνομίας). Η πλατεία Ταξίμ και ιδίως το Gezi Park ζουν την πλήρη ελευθερία: Καθένας και όλοι είναι ευπρόσδεκτοι, εκτός από το Κράτος και την αστυνομία του.
Και κανένα κέντρο. Καμία οργάνωση. Κανένα πολιτικό κόμμα. Ούτε κάν ένα κέντρο συντονισμού. Απλώς άνθρωποι!
Αυτό, φίλοι…είναι αδύνατο να περιγραφεί. Ξενοδοχεία εξυπηρετούν την αντίσταση ΔΩΡΕΑΝ, κόσμος φέρνει τρόφιμα και ποτά με αυτοκίνητα, γιατροί και φοιτητές Ιατρικής προσφέρονται εθελοντικά ώστε να λειτουργήσουν νοσοκομεία πρώτων βοηθειών σε τζαμιά κοντά στα οδοφράγματα, άνθρωποι που δε μπορούν να βγούν από τα σπίτια τους σχηματίζουν το μεγαλύτερο δίκτυο πληροφόρησης, μια και τα διεφθαρμένα ΜΜΕ δεν λένε ούτε μια λέξη ενώ 1 εκατομμύριο ανθρώπων είναι στους δρόμους (φανταστείτε την έκταση της διαφθορά,ή μάλλον όχι, είναι πολύ δύσκολο και να την φανταστείτε…)
Ηλικιωμένες κυρίες και οικογένειες ανοίγουν τα διαμερίσματά τους στην αντίσταση. Δικηγόροι τρέχουν από αστυνομικό τμήμα σε αστυνομικό τμήμα, ώστε να διασφαλίσουν ότι όσοι πρασάγονται είναι ασφαλείς και καλά. Οδηγοί φορτηγών αφήνουν τα οχήματά τους στη μέση του δρόμου, ώστε να εμποδίσουν τα τεθωρακισμένα της αστυνομίας να κινηθούν. Μουσικοί συρρέουν στη Gezi Commune, καλλιτέχνες, οικογένειες, παιδιά, γέροι, γυναίκες…
Θες να κάνεις κάτι αλλά χρειάζεσαι βοήθεια; Έλα στην Gezi Commune αυτές τις ημέρες, θα βρεις εκατοντάδες ανθρώπων έτοιμους να σς βοηθήσουν, πριν καν προλάβεις να τελειώσεις την πρόταση : «Φίλε, υπάρχει κανείς που…»
Η κοινωνία της Τουρκίας ανακάλυψε τον εαυτό της, ξανά. Τα μάτια άρχισαν πάλι να λάμπουν. Οι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν -και το εννοώ κυριολεκτικά- ο ένας τον άλλο. (Όλοι τριγυρνάν στην κομμούνα του Gezi σαν χορευτές μπαλέτου, φροντίζοντας ο ένας τον άλλον).
Αλλά ποιος το έκανε όλο αυτό; Πως οι Τούρκοι πολίτες που είναι πασίγνωστοι για το φόβο τους για την αναρχία και το πάθος τους για το Κράτος έγιναν έτσι;
Αυτή είναι η γ****νη ουσία!
Πρώτα – Πως; Η απάντηση είναι εύκολη. Χάρη στον Πρωθυπουργό. Οι άνθρωποι κουράστηκαν από το να βλέπουν το ακραία αλαζονικό, αυθάδες, λαίμαργο και το «Κάνω ό,τι θέλω και κανείς δε μπορεί να με σταματήσει» πρόσωπό του συνέχεια, ικανό ώστε να κάνει όλους τους θεσμούς (και ιδίως τα ΜΜΕ!) και τη γραφειοκρατία να γονατίζουν κυριολεκτικά μπροστά στον Recep Tayyip Erdoğan, ο οποίος θεωρεί τον εαυτό του κάτι σα Θεό…
Οι άνθρωποι κουράστηκαν να σκέπτονται ότι τίποτα δε μπορεί να αλλάξει, ότι η κοινωνία κάποτε θα σηκώσει ανάστημα, ότι δεν υπάρχει καμία ελπίδα ανάσχεσης της δύναμης από την αλαζονεία ενός άνδρα προς τη νομιμότητα και ότι κάποτε ίσως οι άνθρωποι θα χαμογελάσουν ξανά…
Τα αλλαζονικά του λόγια για το Gezi Park, μαζί με τους βουλευτές που στέκονται μπροστά στα μηχανήματα καταστροφής (που έδειξαν στους ανθρώπους ότι «Όλοι μπορούμε», χρωμάτισαν την πιο μεγάλη, την πιο ειρηνική και την περισσότερο ελπιδοφόρα εξέγερση στην ιστορία της Τουρκίας, ίσως και της Μέσης Ανατολής!
Και ποιος το έκανε; Αυτό είναι το πιο ενδιαφέρον σημείο. Όλοι αυτοί οι άννθρωποι που κατηγορούσαμε ότι είναι τόσο ηλίθιοι που μιλούν μόνο για ποδόσφαιρο. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που τους κοροϊδεύαμε επείδη πόσταραν μόνο το τί τρώνε στο Facebook. Είναι εδώ. Ορισμένοι ήδη μπροστά στα οδοφράγματα, άλλοι ήδη μέσα στην Gezi Commune, καθαρίζοντας και το παραμικρό σκουπιδάκι, μέχρι και τις γόπες που βρισκόταν εδώ για χρόνια!
Δεν πρόκειται για εξέγερση Εϊναι η μέρα γέννησης μια αληθινής κοινωνίας. Άνθρωποι που νοιαζόταν ο ένας για τον άλλο, που τ΄ρεχουν να βοηθήσουν όποιον το έχει ανάγκη. Σε χτυπά κάποιος από τους 100.000 ανθρώπους κατά λάθος στο πόδι στη μέση του μικρού Gezi Park Commune; Οι άνθρωποι γίνονται τόσο ευγενικοί που σου ζητούν συγγνώμη 5 φορές, με ένα μεγάλο χαμόγελο.
Ακόμη και οι γονείς μας που είδαν το πραξικόπημα της δεκαετίας του ’80 και φοβούνται τις διαδηλώσεις (ένας από τους λόγους που εξηγεί γιατί οι διαδηλώσεις δεν ήταν μεγάλες μέχρι τώρα) καλούν τους γιους και τις κόρες τους για να τους πουν : «Είμαι περήφανος για σένα. Απλώς να προσέχεις, εντάξει;»
Η αναρχο-ουτοπιστική Commune επιτρέπει τα πάντα (LGBTQ ανθρώπους να πορεύονται με αντικαπιταλιστές μουσουλμάνους, Κούρδους να διαδηλώνουν μαζί με Κεμαλιστές) εκτός από το Κράτος. Και η Ταξίμ δεν ήταν ποτέ τόσο ασφαλής. Ούτε έναν καυγά δεν είδα, αφού κάθε μικρή σπίθα αμέσως σβήνεται από τους ίδιους τους ανθρώπους.
Τα πάντα, όλα όσα μπορείτε να φανταστείε ότι χρειάζονται σε μια πλατεία για να φιλοξενήσει 1.000.000 ανθρώπους προμηθεύονται, οργανώνται και εκτελούνται από αν-οργανωμενους ανθρώπους. Εκπληκτικό! Αυτό είναι το πιο εκπληκτικό από όλα.
Και καθένας είναι χρήσιμος σε κάτι. Είσαι σκληροπυρηνικός αναρχικός έτοιμος ννα παλέψεις στα οδοφράγματα; Ή είσαι ένας 17χρονος που πρώτη φορά βγάινει στο δρόμο; Ή ένα ζευγάρι 70χρονων; Δυνατός; Αστείος; Ψηλός; Κοντός; …. Είμαστε όλοι εξίσου σημαντικοί, για γεμίσουμε ένα διαφορετικό κενό, ένα κενό που πρέπει να γεμίσει ώστε η αντίσταση και η κομμούνα να συνεχιστεί.
Εν τω μεταξύ, άσχημα νέα έρχονται ιδιαίτερα από την Άγκυρα, το Εσκισεχίρ και τη Σμύρνη – πολλοί τραυματισμοί, χιλιάδες…
Η αστυνομία χρησιμοποιεί pentium gas Kαι αέρια πιπεριού, και πλαστικές σφαίρες.
Και τέλος: Χθες βράδυ στα οδοφράγματα, η αστυνομία επιτέθηκε ξαά με μπουλντόζες και τεθωρακισμένα. Δεκάδες κάψουλες με αέρια πιπεριού εκτοξεύθηκαν, μία από αυτές χτύπησε τον διπλανό μου. Έπιασα το χέρι του και τρέξαμε μαζί στα τζαμιά που έχουν γίνει εθελοτνικά ιατρικά κέντρα από τους γιατρούς. Αιμορραγούσε από το κεφάλι, τρέξαμε μέσα, ήρθαν οι γιατροί, το τραύμα των 4εκ. στο μέτωπό του «αποκαταστάθηκε». Προσπαθουσα να τον ηρεμήσω και να το κάνω να χαλαρώση στη διάρκεια της επέμβασης,, λέγοντάς του ότι είναι καλά με την σχεδόν σβησμένη μου φωνή, απο τις 3 ημέρες διαδηλώσεων.
Και μετά με κοίταξε και μου είπε κάποια πράγματα. Δεν έχει σημασία τί είπε, αυτό το βλέμμα -που ακόμη κάνει το πρόσωπό μου υγρό από τα δάκρυα γράφοντας αυτές τις γραμμές-, αυτό είναι το νόημα της ζωής. Αυτή είναι η ίδια η ρίζα της ζωής, η πηγή του να χαμογελάς για πάντα.
Δε μπορώ να βρω λέξεις που να αντανακλούν επαρκώς την ένταση των συναισθημάτων, της ευτυχίας, του ενθουσιασμού του να είσαι εδώ. Καμιά τέτοια λέξη δε λέχθηκε ποτέ σ’αυτούς τους τόπους, επιεδή ποτέ τέτοια συναισθήματα δεν τα ‘νιωσε κανείς σ’αυτους τους τόπους.
Και τώρα, αρχίζουμε να μιλάμε. Με λέξεις που κανείς δεν είπε μέχρι τώρα. Για έναν κόσμο που κανείς δεν τον ονειρεύτηκε μέχρι τώρα. Από ανθρώπους που δεν είχαν μιλήσει μέχρι τώρα.
Αρχισαμε να μιλάμε τώρα. Για να μη σιωπήσουμε ποτέ ξανά.»
Καλή τύχη Durukan! Και στα δικά μας! Ας εμπνεόμαστε κι ας παίρνουμε κουράγιο οι μεν από τους δε, προς ένα μοναδικό paradigm shift.
Την αφοβιά φοβούνται μόνο, για να παραφράσω τον Γκάτσο στον «απαγορευμένο» «Κεμάλ»».
Το πιο πάνω κείμενο – ανταπόκριση από την πλατεία Taksim, βρήκα μεταφρασμένο από τον Ioakim Vravas στη σελίδα του στο Facebook. ΔΕΣ και στο ..Taksim-Gezi-Parkı
«Το Χρονικό της Δικτατορίας 1967- 1974», ένα ανέκδοτο ντοκιμαντέρ του Παντελή Βούλγαρη
“…Tην ώρα του πραξικοπήματος του 1967 ο Παντελής Βούλγαρης συμμετείχε στα γυρίσματα της ταινίας «Κιέριον» του Δήμου Θέου. Μαζί του συμμετείχαν ο Αγγελόπουλος, η Μαρκετάκη, ο Φέρρης, ο Βαλτινός. Ήταν μια ταινία όμως που άρχισε να φθίνει,γιατί άλλους τους συνελάμβαναν και άλλοι φεύγανε.
Σιγά σιγά ο Βούλγαρης άρχισε να καταγράφει ό,τι μπορούσε με μια κάμερα Super 8. Φυλακές του Μπογιατίου, κάποια στρατοδικεία… Αργότερα το υλικό έφθασε στο Παρίσι, όπου ο Κώστας Γαβράς το είδε μαζί με τον Κρις Μαρκέρ. Αμέσως βοήθησαν τον Βούλγαρη, στέλνοντάς του μια μηχανή 16 mm και φιλμ. Έτσι συνεχίστηκε η κινηματογράφηση. Η κηδεία του Πέτρουλα, οι φυλακές της Ακροναυπλίας, η πορεία της Ειρήνης. « Στη Δικτατορία, από ένστικτο, φανταζόμασταν ότι κάτι θα συμβεί στην κηδεία του Γεωργίου Παπανδρέου », ανέφερε ο σκηνοθέτης, « αλλά κανείς δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι θα μαζεύονταν 500.000 άνθρωποι. Ήταν ένας τρόπος για να φανεί ότι η Ελλάδα δεν είναι μια χώρα που δεν αντιδρά ». Όλα αυτά όμως γίνονταν κρυφά. Έπρεπε να έχεις ειδική άδεια για να κυκλοφορείς με κάμερα στους δρόμους της Αθήνας. «Ήταν μια εποχή συντροφικότητας, το ξεκίνημα του Νέου Ελληνικού Κινηματογράφου, μια εποχή που τη θυμάμαι σε ένα κλίμα φοβίας και ανασφάλειας ,αλλά ταυτόχρονα και βαθιάς ανθρωπιάς. Άρα, είναι ένα χρήσιμο υλικό. Για να ξαναθυμηθούμε εμείς και για να μάθουν οι νέοι»…‘‘
και …“Η δικτατορία των ελλήνων συνταγματαρχών‘‘, ένα ντοκιμαντέρ του Ροβήρου Μανθούλη
“La dictature des coloneles grecs‘‘, γαλλοελληνική παραγωγή του 1998.
Human beings in a mob What’s a mob to a king? What’s a king to a god? What’s a god to a non-believer? Who don’t believe in anything?
We make it out alive All right, all right No church in the wild
[Jay-Z]
Tears on the mauseoleum floor Blood stains the coliseum doors Lies of the lips of a priest Thanksgiving disguised as a feast Rollin’ in the Rolls-Royce Corniche Only the doctors got this, I’m hidin’ from police Cocaine seats All white like I got the whole thing bleached Drug dealer chic I’m wonderin’ if a dove’s prayers reach It’s pious Pius, the god loves Pius Socrates asks, «Whose bias do y’all seek?» Or for Plato, the screech I’m out chere ballin’, I know you hear my sneaks Jesus was a carpenter, Yeezy, he lay beats Hova flow the Holy Ghost, get the hell up out your seats Preach
Human beings in a mob What’s a mob to a king? What’s a king to a god? What’s a god to a non-believer? Who don’t believe in anything?
We make it out alive All right, all right No church in the wild
Let me buy you Desire I stand by you Walk through the fire Your life Is my Scripture And I need it Through your encryption Yeah, yeah
[Kanye West]
Coke on her black skin made a stripe like a zebra I call that jungle fever You will not control the threesome Just roll the weed up until I get me some We formed a new religion No sins as long as there’s permission’ And deception is the only felony So never fuck nobody wit’out tellin’ me Sunglasses and Advil Last night was mad real Sun comin’ up, 5 a.m. I wonder if they got cabs still Thinkin’ ’bout the girl in all-leopard Who was rubbin’ the wood like Kiki Shepard Two tattooes, one read «No Apologies» The other said «Love is cursed by monogamy» That’s somethin’ that the pastor don’t preach That’s somethin’ that a teacher can’t teach When we die, the money we can’t keep But we prolly spend it all ’cause the pain ain’t cheap Preach
Human beings in a mob What’s a mob to a king? What’s a king to a god? What’s a god to a non-believer? Who don’t believe in anything?
We make it out alive All right, all right No church in the wild No church in the wild No church in the wild No church in the wild
(Το videoclip είναι σκηνοθετημένο από τον Romain Gavras.)
Ένα ραπ για τη Συρία και το λαό της από τον συριοαμερικανό Omar Offendum, αφιερωμένο στη μνήμη του λαϊκού τραγουδιστή Ιμπραήμ Κασούς που δολοφόνησε το δικτατορικό καθεστώς της Συρίας αφαιρώντας του τον λάρυγγα, επειδή τραγούδησε στις διαδηλώσεις της πόλης του Χαμά: «Ωρα να φεύγεις Μπασάρ».
Songs of Defiance: Μια ταινία – ντοκυμαντέρ που γυρίστηκε κρυφά στη Συρία από τον δημοσιογράφο Yasir Khan για το Αl Jazeera
Οι πρώτες διαδηλώσεις ξέσπασαν στη Συρία στις 26 Ιανουαρίου 2011 ακολουθώντας την αύρα της Αραβικής Ανοιξης. Οι συγκρούσεις γενικεύτηκαν σε όλη τη χώρα στις 15 Μαρτίου 2011.
Το κομμάτι υπογράφουν οι Strong Heroes Of Moscow που τον περσμένο Ιούνιο ανέβασαν αυτό το video σατιρίζοντας τον πρόεδρο της Συρίας Bashar al-Assad και τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί το καθεστώς του για να δικαιολογήσει την καταστολή της εξέγερσης του συριακού λαού. Οι αιμάτινες κηλίδες στο video κυλούν πάνω σε πρωτοσέλιδα αραβικών εφημερίδων για να τονίσουν τη φωτογραφία του 13χρονου διαδηλωτή Hamza Ali al-Khateeb που έγινε σύμβολο της κυβερνητικής θηριωδίας καθώς μετά τη σύλληψή του οι αρχές επέστρεψαν στην οικογένειά του το ακρωτηριασμένο νεκρό του σώμα…
Οι στίχοι σε αγγλική μετάφραση:
We’re going to fill all the cells, we’re going to fill all the prisons. We want to empty the Russian guns, for the sake of the Assadi nation. We are your soldiers Bashar, we are just dust on your boot! For your eyes’ sake we will knock down the Syrian homeland, you are the democracy!
Wherever you walk and step we will kneel and kiss the ground. We will step over every single infiltrator like the animals in the wild.
We’re going to fill all the cells, we’re going to fill all the prisons. We want to empty the Russian guns, for the sake of the Assadi nation.
We are your lions, don’t mind anything. We will fill the square with blood. It’s never about the quantity, we are the quality.
Screw freedom! Screw this rubbish! It’s a conspiracy coming from Mars. We don’t have Hindus, we don’t have Sikhs, we don’t have Zardashtis.
We’re going to fill all the cells, we’re going to fill all the prisons. We want to empty the Russian guns, for the sake of the Assadi nation.
You with high forehead, I will sacrifice my soul and my money for you. And for your eyes’ sake, you precious thing, I will slaughter my own family with a knife.
They said ‘God, freedom only!’ We will chop them like lettuce. They are only like a couple of million infiltrators, they were never the majority.
We’re going to fill all the cells, we’re going to fill all the prisons. We want to empty the Russian guns, for the sake of the Assadi nation.
Without you we’re screwed. May you get over my shoulder and hang. Your media is using all the superstition and they discovered the terrorist salafi group.
Terrorism has no cure, for you we will occupy Deraa. We will never get tired, we will never give up, until we have a genocide.
We’re going to fill all the cells, we’re going to fill all the prisons. We want to empty the Russian guns, for the sake of the Assadi nation.
Your name is always up there, your voice is heard up in the skies. Even if your own people starve to death we will elect you for eternity.
We don’t have one opinion, or two opinions. We have your light that blinds the eyes. You are our magnificent, you beautiful thing. You are the king of humanity!
We’re going to fill all the cells, we’re going to fill all the prisons. We want to empty the Russian guns, for the sake of the Assadi nation.
We’re going to fill all the cells, we’re going to fill all the prisons. We want to empty the Russian guns, for the sake of the Assadi nation.
Calorglocal 